“พี่เลี้ยงอาสา” รับฟังด้วยหัวใจ ปลุกพลัง เติมไฟ “นักเรียนทุนยุวพัฒน์” ที่ให้ “คุณ” ได้สัมผัสความสุขจากการให้

น้องต้องพยายามต่อไป
อย่าหยุด สู้ๆ นะ

คือถ้อยคำที่ “สีนวล” นักเรียนทุนยุวพัฒน์จังหวัดเชียงใหม่ มักจะได้ยินจากพี่เลี้ยงอาสาที่เข้ามาดูแลทั้งโทรศัพท์และตอบจดหมายพูดคุยอยู่เสมอ เหมือนเป็นยาใจชั้นดีในวันที่รู้สึกท้อแท้โดยเฉพาะโอกาสในการขอสัญชาติไทย

น้ำเสียงของสีนวลบ่งบอกถึงความสบายใจอย่างมาก เพราะก่อนหน้านี้เธอมักจะมีปัญหาครอบครัว ปัญหาการเรียน รวมทั้งเรื่องปัญหาเพื่อนอยู่เสมอ โดยไม่รู้ว่าจะหาทางออกได้อย่างไร จนมีพี่เลี้ยงอาสาเข้ามาดูแลเหมือน “ยกภูเขาออกจากอก”  

“หนูมักจะมีปัญหาครอบครัว การเรียนและเรื่องเพื่อน ช่วงเตรียมขึ้น ม.4 รู้สึกสับสนว่าจะเรียนสายไหนดี จนได้ปรึกษาพี่ๆ ทำให้หนูมองปัญหาในมุมที่แตกต่าง แนะนำวิธีแก้ไขที่นำไปใช้ได้จริง ทำให้หนูตัดสินใจได้ว่าจะเรียนสายวิทย์-คณิต เพราะอยากเป็นเภสัช ตอนนี้หนูสบายใจมาก มีความสุขขึ้นเยอะ เพราะมีคนคอยรับฟังและเข้าใจจริงๆ”

เมื่อเป็น “ผู้รับ” ก็อยากเป็น “ผู้ให้” คือ ความสมดุลของการดำเนินชีวิตอย่างหนึ่ง เป็นสาเหตุที่ว่าทำไม สีนวล ถึงอยากมาเป็น “พี่เลี้ยงอาสา”

“ถ้าโตขึ้นมีอาชีพเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ หนูก็จะมาเป็นพี่เลี้ยงอาสาเหมือนพี่ๆ ค่ะ หนูอยากให้คำปรึกษา เป็นแรงบันดาลใจ ช่วยรับฟังอย่างเข้าใจให้น้องๆ นักเรียนทุนที่มีปัญหา เหมือนที่หนูเคยได้รับจากพี่ทุกคน”

ขอบคุณมากที่ให้การศึกษา

คือประโยคที่น้องๆ เขียนไว้ในจดหมายที่เธอได้อ่านอยู่เสมอ มันคือการอ่านระหว่างบรรทัด ที่ใช้ใจสัมผัสมากกว่าใช้สมอง

“ได้รับรู้ว่าเป็นการขอบคุณจากใจ เพราะถ้าไม่มีเงินทุนเขาก็ไม่ได้เรียน เลยบอกน้องๆ ตลอดว่าอย่าท้อ และทุกครั้งที่ได้อ่านจดหมายเราจะชื่นใจมาก น้องเล่าเรื่องตัวเองอย่างมีความสุข ได้รู้ถึงความใจสู้ของเขา ถึงจะลำบากแต่ก็ไม่ได้ท้อ มีความตั้งใจจริงว่าจะเรียนหนังสือให้จบ คือการที่ต่างฝ่ายต่างได้รับพลังบวก ส่งกำลังใจในกันและกัน”

“การให้” ไม่จำเป็นต้องหวังสิ่งตอบแทน แต่ทุกครั้งที่ได้ให้ไปแล้วก็มักจะได้มาซึ่ง “ความสุข” อยู่เสมอ นี่คือสิ่งที่คุณเหมือนฝันได้รับ 

“เราเข้าใจแล้วว่าทุกอย่างไม่ได้ใช้เงินอย่างเดียวแต่ใช้ใจ ความสุขคือการให้จริงๆ ยิ่งสังคมตอนนี้ต้องการพลังบวกมากๆ ถ้ามีโอกาสก็จะบอกต่อและชวนคนมามีส่วนร่วมกันเยอะๆ”

สิ่งที่ได้กลับมาก็ คุ้มค่า

“เราเห็นความสำคัญของการศึกษา เคยลงพื้นที่ไปมอบสิ่งของตามโรงเรียนต่างจังหวัดได้รู้ถึงปัญหาการขาดแคลนต่างๆ พอโควิดเข้ามาทำให้เรามีเวลามากขึ้น อีกอย่างเราต้องการเป็นตัวอย่างให้กับลูกว่าถ้ามีโอกาสก็ให้ช่วยเหลือคนอื่นตามกำลังและการมีความสุขได้ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่เสมอไป”

แรกเริ่มของการเข้ามาเป็นพี่เลี้ยงอาสาก็จะเกิดความกังวลว่าจะทำได้ไหม แต่พอได้ลงมือทำก็เหมือนเป็นการได้เรียนรู้ไปพร้อมกับน้องๆ ปัญหาการเรียน ครอบครัว เพื่อน เป็นปัญหาลำดับต้นๆ ที่เจอในขณะพูดคุยกับเด็กๆ การสร้าง “ความไว้วางใจ” จึงถือเป็นความท้าทาย แต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นปัญหา เพราะสิ่งที่ได้กลับมาก็ “คุ้มค่า” 

 “บางคำถามเราไม่รู้ก็ต้องไปหาข้อมูล เพื่อมาแนะนำน้องๆ สิ่งที่เซอร์ไพรส์มากๆ คือ ได้คุยกับน้องคนหนึ่งเขามีความคิดดี เป็นผู้ใหญ่ มีเป้าหมายชีวิตชัดเจนว่าต้องการหาประสบการณ์ ความรู้เพิ่มเติมให้มากๆ ก่อนเรียนจบ เราได้รับรู้ถึงความพยายามของคนๆ หนึ่ง ที่ต้องการเรียนจบ มีอาชีพที่ดีช่วยเหลือตัวเองและครอบครัวได้”