⇒ ผ่านการชวนคุยให้เด็กได้แชร์ความคิดเห็น เช่น

• “เราจะรู้ได้ยังไงนะว่า คนอื่นกำลังอารมณ์ไม่ดี”
• “เราจะช่วยเพื่อนที่กำลังเครียดหรือกังวลอย่างไรได้บ้าง”
• “ลูกจะรู้ได้ยังไง ว่าคุณยายรู้สึกยังไง”
• “คุณยายทำสีหน้าแบบไหน ที่ทำให้ลูกรู้ว่าคุณยายไม่อยากคุยแล้ว”
• สอนให้เด็กรู้จักอธิบายว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร?

⇒ ผ่านการฝึกให้เด็กซึมซับการเป็น “ผู้ช่วยเหลือผู้อื่น” ด้วยการให้คำชม โดยใช้คำชมที่สะท้อนบุคลิกตัวตนมากกว่าพฤติกรรม

• คำชมที่เน้นบุคลิกตัวตน เช่น “หนูเป็นเด็กที่ชอบช่วยเหลือคนอื่น” “หนูเป็นเด็กที่เอาใจใส่คนอื่นเสมอ”
• คำชมที่เน้นพฤติกรรม เช่น “ดีจังเลย เพราะการแบ่งของคนให้อื่นเป็นเรื่องดีที่ควรทำ”

⇒ ผ่านการรับรู้ความรู้สึกของผู้อื่น

มีกรณีศึกษา เรื่องการหยุดเหยียดเชื้อชาติ โดยครูในโรงเรียนแห่งหนึ่งให้นักเรียนในห้องแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มเด็กตาสีฟ้า กับ กลุ่มเด็กตาสีน้ำตาล และให้เด็กตาสีน้ำตาลได้อภิสิทธิ์ทุกอย่างในโรงเรียนไประยะหนึ่ง จากนั้นสลับให้เด็กตาสีฟ้าได้อภิสิทธิ์ในโรงเรียนบ้าง จากนั้นให้เด็กแต่ละคนสะท้อนความรู้สึกที่เกิดขึ้น

จากการศึกษาครั้งนั้นส่งผลให้ผู้ปกครองเห็นพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงของลูก เด็กๆ เอื้อเฟื้อต่อกันมากขึ้น คนเป็นพี่ดูแลน้องมากขึ้น และเมื่อเวลาผ่านไป 40 ปี เด็กกลุ่มนี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ทำกิจกรรมหลายอย่างเพื่อผู้อื่น และพวกเขายังจำบทเรียนครั้งนั้นได้เหมือนเพิ่งจะผ่านไปไม่นาน

การทำให้เด็กเข้าใจความคิด ความรู้สึก และความต้องการของคนอื่น เด็กมีแนวโน้ม Empathy มากขึ้น ปรับตัวได้เก่ง เป็นที่รัก รับมือความขัดแย้งอย่างสันติได้ ตัดสินคนอื่นน้อยลง ปกป้องคนที่ถูกรังแก รู้จักปลอบประโลมผู้อื่น และส่งเสริมคนอื่นมากขึ้น

⇒ ผ่านการฝึกให้เด็กทำความเข้าใจกับความคิด ความรู้สึก และความต้องการของคนอื่น

• ให้เด็กตั้งใจฟัง ด้วยการจดจ่อ และให้ความสนใจคนอื่น
• รับฟังความรู้สึกของคนอื่น ด้วยการสังเกตสีหน้า น้ำเสียง กริยาท่าทางของอีกฝ่าย
• จินตนาการ “เอาใจเขามาใส่ใจเรา”
  “ลูกคิดว่าเวลาที่คนนั้นพูด เขาคิดหรือรู้สึกยังไง เขาต้องการอะไร”
  “ถ้าเป็นเรา เราจะคิด / รู้สึก / ต้องการอะไร”
• สรุปความคิด ความรู้สึก ความต้องการของอีกฝ่าย จากความเข้าใจของตัวเด็กเอง
  “จากที่ฟังมา ลูกคิดว่า…”
  “เท่าที่ลูกได้คุยกับเขา เขารู้สึกว่า….”
  “สิ่งที่เขาต้องการคือ…”