หัวใจนักสู้ของ “น้องอำพร” อุปสรรคและความขาดโอกาสทำอะไรเธอไม่ได้

ในปีนี้ทุกคนคงจะได้รับผลกระทบอย่างหนักโดยเฉพาะที่เกิดจากโรคระบาดโควิด-19 แน่นอนว่ายิ่งทำให้ช่องว่างแห่งความไม่เท่าเทียมเพิ่มขนาดใหญ่ขึ้นมาอีก โดยเฉพาะเด็กๆ ที่เติบโตมาในครอบครัวยากจน พวกเขาจะเข้าถึงโอกาสทางการศึกษาได้ไหม แล้วจะทำอย่างไรให้เด็กๆ ในกลุ่มเสี่ยงไม่หลุดออกจากระบบการศึกษา

วันนี้มีเรื่องราวของเด็กสาวชาวเมียนมาร์คนหนึ่ง เธอชื่อ “น้องอำพร” หรือ “พร” พ่อและแม่ของเธอเข้ามาทำงานในประเทศไทยนานกว่า 20 ปี จนน้องพรได้เกิดบนแผ่นดินนี้ เธอเติบโตและเรียนที่นี่ตั้งแต่อนุบาล ปัจจุบันเรียนอยู่ชั้น ม.5 โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี

เธอและครอบครัวใช้ชีวิตในเมืองหลวงเรื่อยมาจนช่วงที่อยู่ชั้น ป.6 ครอบครัวเริ่มลำบากมากขึ้น น้องพรจึงตัดสินใจขอทุนการศึกษาจากมูลนิธิยุวพัฒน์ เพื่อลดภาระของพ่อแม่ แม้จะไม่ค่อยมั่นใจว่าจะได้ทุนหรือเปล่าแต่ก็ขอให้ได้ลงมือทำ

“กังวลเหมือนกันค่ะว่าจะไม่ได้ทุน แต่ก็พยายามคิดบวก เพราะหนูเชื่อว่าถ้าเราคิดในแง่ดีไว้ ก็จะเกิดสิ่งดีๆ ตามมาและก็เป็นแบบนั้นจริงๆ หนูได้รับทุนซึ่งทำให้พ่อแม่มีความสุขมาก” น้องพรพูดด้วยน้ำเสียงดีใจราวกับว่าเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิดขึ้นหมาดๆ และที่สำคัญ คือ ความฝันตั้งแต่วัยเด็กที่อยากเป็น “สถาปนิก” โดยมีแรงบันดาลจากการที่พ่อทำอาชีพก่อสร้าง ก็ดูจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง

เหมือนจะไปได้ด้วยดี แต่ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ช่วงที่น้องพรขึ้นชั้น ม.5 พ่อกับแม่ต้องย้ายกลับไปอยู่ที่เมียนมาร์ ชีวิตที่มาพร้อมความเศร้าและความโดดเดี่ยวนี้อาจจะทำให้รู้สึกน้อยใจ “แต่ชีวิตก็แบบนี้แหละ…ฉันต้องผ่านมันไปให้ได้” เธอบอกกับตัวเอง

น้องพรเริ่มหารายได้เสริมหลังเลิกเรียน ด้วยการเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหาร ทามไลน์ชีวิตของเธอมีแค่ ตื่นเช้าไปเรียน – ทำงาน – สี่ทุ่มกลับห้องพัก – ทำการบ้านจนเที่ยงคืนแล้วก็พักผ่อน วนเวียนแบบนี้ทุกวัน จนมีความคิดแล่นเข้ามาในหัวว่าอยากจะลาออกจากโรงเรียน แต่โชคดีที่เป็นคนมุ่งมั่นและรู้จักพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส เอาจุดด้อยมาเป็นแรงผลักดันให้กลับมาตั้งใจเรียนหนังสือต่อ

แต่ชีวิตคนเรามักมีเรื่องบีบหัวใจอยู่บ่อยๆ น้องพรก็เช่นกัน เพราะตอนนี้ผ่านมากว่า 1 เดือนแล้วที่ว่างงาน เนื่องจากร้านอาหารที่ทำอยู่ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 จึงต้องให้หยุดพักการทำงานไปก่อน ซึ่งก็ทำให้ขาดรายได้ที่จำเป็น ทั้งค่าห้องพักและการกินอยู่ แต่น้องพรก็ยังเดินหน้าหางานเสริมอื่นๆ ไปเรื่อยๆ เพราะ “โควิดทำอะไรเธอไม่ได้”